Wat is verantwoordelijkheid?

Waar je nu bent aangekomen in je leven, daar ben je zelf verantwoordelijk voor. Hoeveel geld je hebt, je bezittingen, je gedachten en emoties… dat ben jij.
Al het positieve en al het negatieve, is jouw werk geweest. Je kan niemand, maar dan ook niemand enige schuld geven van iets.
Je ouders niet, de overheid niet, de leerkrachten niet, … niemand. Jij bent verantwoordelijk voor alles wat je hebt en niet hebt in je leven.
Als je dus wil veranderen, vooruitgang wil in je leven, dan is het elementair om verantwoordelijkheid te leren nemen voor het gewenste resultaat dat je wil bereiken. Heel simpel.

WIE ANDEREN DE SCHULD GEEFT VAN IETS OF HET SLACHTOFFER SPEELT, GERAAK NERGENS IN HET LEVEN.

Neem nu verantwoordelijkheid over alles wat jou aanbelangt.
Wanneer je iemand wordt, die verantwoordelijkheid neemt over alles, dan krijg je ook alles.
Je wil toch niet die persoon zijn (of blijven) die altijd maar uitvluchten bedenkt of klaar heeft? Want dat zijn de mensen die zeggen dat het leven niet controleerbaar is.
Ze geven altijd anderen de schuld en zeggen bovendien: “maar het is niet controleerbaar!’. En dan denk ik: “wel het stuk dat je wil leren controleren vandaag”.
Je kan ‘jouw verantwoordelijkheden’ best aanvaarden en leren begrijpen.

Albert Einstein zei: “Doe nooit iets dat indruist tegen uw geweten, zelfs als de staat het verlangt”. Dit is ook verantwoordelijkheid.
Iets niet of wel doen, draagt een verantwoordelijkheid. Iets niet zeggen of een waarheid achterwege laten, kan even schadelijk zijn als liegen. Iets niet willen zien, iets van je afduwen, … allemaal voorbeelden van verantwoordelijkheden.

Maar het niet omdat je een verantwoordelijkheid opneemt, dat je perse ook verantwoordelijk bent. Het gaat over de energie die tot stand komt op harts- en breinniveau en de trilling die je doordoor uitstraalt. En die trilling draagt een boodschap.
Ik geef een heel concreet voorbeeld. Een man beging een zware misdaad. Moord, verkrachting, diefstal, fraude, … de hevige cases zeg maar.

Hoe kan jij daar nu verantwoordelijk voor zijn? Ik zag het op TV, punt uit. Dus laat me gerust met jouw verantwoordelijkheid. Maar, het gaat over het stuk verantwoordelijkheidsgevoel dat in je opkomt, wanneer je die beelden ziet of de verhalen hoort. Hoe ga je daar mee om? Is er 1 haar op je hoofd dat zegt … ik ga trachten om bij te dragen aan mijn eigen idee om te voorkomen dat mensen dergelijke ‘misdaden’ begaan.
En gewoon al de gedachte, de intentie zorgt voor grote openingen in je leven. Zo ver reikt de kracht van verantwoordelijkheid. Het leeft in intenties en daden. Het is meer dan aanvaarden.

En ander voorbeeld. Ooit organiseerde ik een modeshow in een fabriekspand (nu vrij bekend) in Gent. Het was februari. Volop modeseizoen. Het pand had toen geen nutsvoorzieningen, geen geïsoleerd dak en de duiven vlogen daar dagelijks wat rond. Mijn leverancier van de verwarming (een betrouwbare en joviale man, een hardwerkende, verstandige kerel) had de datum verkeerd genoteerd in zijn agenda. Dus pas een uur ongeveer voor het event, had ik verwarming, terwijl de ruimte al van ’s morgens moest verwarmd worden. Dus alle genodigden, de klanten, de sponsors, de modellen, alle medewerkers, … iedereen zat letterlijk in de kou. Ik vroeg de presentator om het een draai te geven. We zaten in het toenmalige ‘Eskimo-pand’ en ik zei, … zeg iets over de Eskimo’s en link het met de koude enzovoort… en hij deed dat. Hij deed het goed. En het publiek kon de ‘joke’ aanvaarden. Het verhaal klopte.

Maar mijn moed zakte in mijn schoenen tijdens het verloop van de show. En op een gegevens moment kwam een van de klanten (boetiek) naar me toe en zei: “Bart, wat het ook is, wat het ook zal worden, welke consequentie je ook zal moeten dragen, je moet altijd doordoen tot het bittere eind, geef nooit op. Ik keek in haar ogen en herpakte me.

Ik heb de prijs achteraf wel degelijk betaald en ben toen zelf klanten verloren. Maar enkele jaren later, organiseerde ik een groot bedrijfsevenement in Rijmenam. Ook in een hangar. En ik had opnieuw een generator nodig. Weet je wie ik belde? Ik belde die zelfde leverancier op en hij leverde ‘alweer’ perfect werk. Zoals hij altijd deed. Die avond, geloof het of niet, viel de generator uit. Maar hij stond er, een uur later, om het op te lossen.

Dit, is een verhaal van verantwoordelijkheid. In het Eskimo-pand, hij was verkeerd van datum, maar ik was verantwoordelijk. In Rijmenam, had ik een betrouwbare leverancier nodig en ik kwam niet terug op mijn stelling, dat ik verantwoordelijk was voor het voorval in Gent. En als we dus niet dualistisch of rancuneus handelen, onze verantwoordelijkheid opnemen en nooit opgeven, dan komt alles goed.

Herinner mijn slogan, neem verantwoordelijkheid, doe het werk en geef nooit op.